Кiну цябе назаўсёды, забуду iмя I не пазнаю у твар сярод белага дня, Гiпсавы злепак кахання раструшчу ў руцэ, Труст ў караблi папяровым пушчу па рацэ.
Я на зямлi не пакiну глыбокiх слядоў, А на iмя сваё не адгукнуся iзноў. Маё iснаванне - ўсяго толькi сённяшнi дзень. Я у Сусвеце не болей за прывiдны цень.
Iншы няхай задавольвае прагу жыцця. Мне не цiкавыя ўжо таямнiцы быцця. Толькi гiтары шкада - ёй адной сумаваць, Покуль мы будзем у ночы з дажджом размаўляць.
Падае дождж на зямлю, Ён абмые мне твар I прынясе цеплыню майго лёсу ўладар. Падае дождж на зямлю, Ён абмые мне твар...
Я на зямлi не пакiну глыбокiх слядоў, А на iмя сваё не адгукнуся iзноў. Гiпсавы злепак кахання раструшчу у руцэ, Труст ў караблi папяровым пушчу па рацэ.
Падае дождж на зямлю, Ён абмые мне твар I прынясе цеплыню майго лёсу ўладар. Падае дождж на зямлю, Ён абмые мне твар... (2)